هویت و منافع روسیه در منطقه‌گرایی اوراسیایی

گفتمان‌های هویتی روسیه با فروپاشی اتحاد شوروی، در اطراف مرزهای این کشور با منطقه‌ای متشکل از دولت‌ها و مرزهای سرزمینی روبه‌رو شدند که پیش از این در قالب یک «ما» تعریف می‌شدند و اکنون باید به‌عنوان «آنها» باز تعریف شده و جایگاه آنها در پیوستار «خود- دیگری» روسیه مشخص می‌شد. این گفتمان‌ها در بازتعریف خود، بر دامنه‌ای از برداشت‌های مختلف از تداوم «ما بودگی» در دوران پساشوروی تا «دگرپنداری» و «غیریت‌سازی» از منطقۀ اوراسیا تأکید کرده‌اند. بسته به یکسان‌انگاری یا دگرپنداری هویتی، منطقه‌گرایی اوراسیایی در کلان‌گفتمان‌های هویتی روسیه (غرب‌گرایی، دولت‌گرایی و اوراسیاگرایی) بازنمایی‌های متفاوتی پیدا کرده و در نتیجه ترجیحات روسیه در این فرایند با چرخش‌های فروگذارانه و تأکیدگذارانه همراه شده است. این پژوهش در راستای علت‌یابی افت‌وخیزهای مشارکت روسیه در منطقه‌گرایی اوراسیایی، با کاربست نظریۀ «منطقه‌گرایی سازه‌انگارانه انتقادی»، بر این فرض تأکید دارد که «مناظره‌های هویتی در گفتمان‌های سیاست خارجی روسیه، علت چرخش‌های فروگذارانه و تأکیدگذارانۀ این کشور در ترجیح مشارکت در منطقه‌گرایی اوراسیایی بوده است».